Interview Aad en Ron
De Stichting Twee Vaders probeert 7 dagen in de week, 24 uur per dag, klaar te staan voor kinderen tot 13 jaar, die in een acute nood- of crisissituatie verkeren. De kinderen zullen, door een daartoe bevoegde instantie, tijdelijk bij de STV worden geplaatst. Aad en Ron en hun 7 pleegkinderen, die in een daarvoor geschikt huis, een vangnet vormen om een kind tijdelijk onderdak te bieden. Hier bij ondersteund door vrijwilligers. De STV is geen "behandelhuis". Getracht zal worden om kinderen, binnen een huiselijke sfeer, die aandacht te geven die ze op dat moment nodig hebben. De verzorging en de emotionele begeleiding van het kind zal centraal staan. Verder zal ruim aandacht worden gegeven aan ontspanning, kleding, enz. Het weer even een thuis geven en structuur aanbrengen in het verstoorde leven van de kinderen.
Wat is het moeilijkste wat jullie m.b.t. pleegzorg hebben meegemaakt?
Dat door de rechtelijke dwalingen en onmacht steeds weer kinderen de dupe worden en dat je daar machteloos tegenover staat. Je kunt zo weinig doen.
Wat geeft jullie de kracht om door te gaan als het tegen zit?
Er is altijd wel iets wat je kracht geeft. De kinderen zelf, op dit moment zijn er 8 kinderen vast en dan ongeveer nog 3 kinderen in de nood/crisissituatie in huis en we kunnen veel kracht halen uit het lied “Nog een kans” wat Vera gezongen heeft. Dat liedje omvat zoveel, dat wij er zoveel uit kunnen halen.
Wat is het mooiste wat jullie hebben meegemaakt?
Dat was het trouwen en dan vooral het liedje wat de kinderen zongen voor ons. Het liedje komt oorspronkelijk uit Peter Pan, namelijk Zeg geen Vaarwel, maar dat herschreven is tot "Bedankt Papa’s'. Vera heeft het ’s avonds nogmaals gezongen voor ons. Dit was erg aangrijpend.
Waarom hebben jullie de stichting in het leven geroepen?
Omdat er nog steeds jaarlijks zo’n 400 kinderen zonder een thuis zitten. Daar moeten we iets aan doen, vonden we.
Omschrijf Vera eens in vijf woorden?
Lief, spontaan, lachen, beetje gek, klein hartje, maar het allerbelangrijkste Vera is zichzelf…
Waarom Vera als ambasadrice?
Vera heeft zich altijd al ingezet voor pleegzorg, dus het was een logische beslissingen. ( tja, eigenlijk was er niemand anders, maar dit zeiden ze met een dikke knipoog.)
Hebben jullie een wens voor de toekomst…?
Moeilijk om zoiets te zeggen. Dat we gelukkig mogen blijven en dat we kinderen een thuis kunnen bieden voor die korte periode dat ze soms bij ons zijn.
We bedanken Aad en Ron voor hun tijd en openhartigheid.
We hopen dat jullie nu zo nieuwsgierig zijn geworden dat jullie komen kijken op de site van STV: www.tweevaders.nl
Wat is het moeilijkste wat jullie m.b.t. pleegzorg hebben meegemaakt?
Dat door de rechtelijke dwalingen en onmacht steeds weer kinderen de dupe worden en dat je daar machteloos tegenover staat. Je kunt zo weinig doen.
Wat geeft jullie de kracht om door te gaan als het tegen zit?
Er is altijd wel iets wat je kracht geeft. De kinderen zelf, op dit moment zijn er 8 kinderen vast en dan ongeveer nog 3 kinderen in de nood/crisissituatie in huis en we kunnen veel kracht halen uit het lied “Nog een kans” wat Vera gezongen heeft. Dat liedje omvat zoveel, dat wij er zoveel uit kunnen halen.
Wat is het mooiste wat jullie hebben meegemaakt?
Dat was het trouwen en dan vooral het liedje wat de kinderen zongen voor ons. Het liedje komt oorspronkelijk uit Peter Pan, namelijk Zeg geen Vaarwel, maar dat herschreven is tot "Bedankt Papa’s'. Vera heeft het ’s avonds nogmaals gezongen voor ons. Dit was erg aangrijpend.
Waarom hebben jullie de stichting in het leven geroepen?
Omdat er nog steeds jaarlijks zo’n 400 kinderen zonder een thuis zitten. Daar moeten we iets aan doen, vonden we.
Omschrijf Vera eens in vijf woorden?
Lief, spontaan, lachen, beetje gek, klein hartje, maar het allerbelangrijkste Vera is zichzelf…
Waarom Vera als ambasadrice?
Vera heeft zich altijd al ingezet voor pleegzorg, dus het was een logische beslissingen. ( tja, eigenlijk was er niemand anders, maar dit zeiden ze met een dikke knipoog.)
Hebben jullie een wens voor de toekomst…?
Moeilijk om zoiets te zeggen. Dat we gelukkig mogen blijven en dat we kinderen een thuis kunnen bieden voor die korte periode dat ze soms bij ons zijn.
We bedanken Aad en Ron voor hun tijd en openhartigheid.
We hopen dat jullie nu zo nieuwsgierig zijn geworden dat jullie komen kijken op de site van STV: www.tweevaders.nl
